قبل از عید، تعدادی از نمایندگان مجلس اعلام کردند (-اعلام توسط الیاس نادران-) که در صورت انتصاب سعید مرتضوی در سازمان تامین اجتماعی، در اولین جلسه مجلس در سال 91 استیضاح وزیر کار را مطرح خواهند کرد. این مسئله پس از جلسه ی سوال از رئیس جمهور بود. 

نکته ای که توجه مرا به خود جلب کرد این بود که قوه ی قانون گذاری کشور، مجلس، آنکه در راس امور است، چیزی قریب به 20 روز فقط تعطیلات نوروزی دارد. یعنی آخرین جلسه ی آن در سال 90، 24 اسفند  و اولین جلسه ی آن در سال 91، 15 فروردین است. این در حالی است که بسیاری از شرکتهای خصوصی و مراکز تا 28 اسفند مشغول به کار بودند و دوباره از 5 فروردین 91 آغاز به کار کرده اند. بسیاری از این شرکتها به گونه ای هستند که بود و نبودشان خللی جدی در کار کشور یا کار شرکتهای دیگر ایجاد نمی کند. به عبارتی دیگر کسی منتظر output ای از آنها نیست. جایی «لنگ» آنها نیست. 

نکته ی تاسف بارتر اینکه چند هفته پیش از آن نیز مجلس در تعطیلات به سر می برد. پیش از انتخابات مجلس نهم، در هفته -های- منتهی به انتخابات 12 اسفند مجلس کشور تعطیل بود. و بعد از انتخابات در اولین جلسه، نمایندگان مشغول دیده بوسی بودند. با این احتساب می توان گفت که در سه ماه اخیر مجلس بیشتر از یک ماه در تعطیلات بوده است.

قوه ای که بایستی مغز جهت گیری کشور باشد، قوه ای که می تواند در عرض یک ساعت جلسه ی خود، بخش بزرگی از کشور را تحت تاثیر قرار دهد، در تعطیلات است!!

و بعد از بر خواستن از خواب زمستانی و این همه تعطیلات از راه می رسند تا تکلیف کشور را معین کنند و مشکلات را چاره کنند و ... .

خدا قوت!