سفر ایستگاه
قطار می رود
تو می روی
تمام ایستگاه می رود
و من چقدر ساده ام
که سالهای سال
در انتظارتو
کنار این قطار رفته ایستاده ام
و همچنان
به نرده های ایستگاه رفته
تکیه داده ام
قیصر امین پور- دستور زبان عشق
دیگر وقتش رسیده بود که چیزی در مورد این وبلاگ بنویسم، شعر قیصر که « الف لام ميم از لبم مي‌تراود» را برداشتم. الان سالهای سال است که اینجا چیزهایی می‌نویسم، مقید نبوده‌ام که چه بنویسم یا ننویسم، برنامه‌ای برای آن نداشته‌ام. تقریبا هر چه نوشته‌ام به خاطر دغدغه یا فشاری بوده که در آن لحظه داشته‌ام. گویی گعده‌ای گرفته‌ایم با دوستان و از دردهایمان، از خاطراتمان، از نگرانی‌هایمان می‌گوییم.