مدت زیادی بود که مطالبم اکثرا در مورد شعر بود و احساس یکنواختی می کردم.
تا اینکه ماجرای آزادی نظامیان انگلیسی پیش آمد و دکتر احمدی نژاد دوباره در صدر خبرها نشست.
دو سه سال پیش در اواخر دولت آقای خاتمی ۸ نظامی انگلیسی وارد آبهای ایران شدند. و توسط نیروی دریایی سپاه بازداشت شدند.
بعد از مدتی مذاکره و گفتگو (که مطابق معمول پشت پرده انجام می شد) در حالی که همگان انتظار محاکمه و مجازات این متجاوزان را داشتند، نظامیان با واسطه ی وزارت خارجه به تهران منتقل شدند و بدون سرو صدا از فرودگاه مهرآباد عازم لندن شدند.
در آن روزگار هم انگلیس متعهد شده بود که دیگر از این اتفاقات روی نخواهد داد.
بعضی از بچه های بسیج دانشگاه که از قضیه آزادی نظامیان با خبر شده بودند، با نوشتن پلاکارد به فرودگاه رفتند تا از فراری دادن آنها جلوگیری کنند. و خواستار محاکمه آنها بودند.
ولی نظامیان از پاویون دولتی و VIP به پای هواپیما رسانده شدند.
این قضیه تا مدتها برای برخی دوستان اصولگرا، سند خیانت دولت خاتمی به حساب می آمد.(هر چند کوتاهی دولت در آن قضیه قابل چشم پوشی نیست در ضمن آن ایران مشغول مذاکره با سه کشور اروپایی بر سر پرونده هسته ای بود).
دو سه سال از آن ماجرا گذشت. دوباره و این بار ۱۵ نظامی انگلیسی وارد آبهای ایران شدند و دوباره توسط نیروی دریایی سپاه دستگیر شدند.
امروز انگلیسی ها میز مذاکره هسته ای را ترک کرده اند. چند قطعنامه در شورای امنیت بر علیه ما تصویب کرده اند و چند دیپلمات ما را در عراق دستگیر کرده اند.
حالا در این گیر و دار و بعد از اولتیماتوم شدید انگلیس، آقای احمدی نژاد نظامیان متجاوز را مورد عفو و رافت اسلامی(!!؟) قرار دادند.
و آنها را همراه با هدایای نفیس و صنایع دستی ایرانی و گز و پسته و لباس شب عید راهی خانه کردند.
این قضیه را از دو جهت می توان بررسی کرد اول اینکه اصل آزاد کردن آنها در این زمان کار درستی بود؟
دوم اینکه آیا به فرض درست بودن این کار، نحوه انجام آن درست بود؟
در مورد جنبه اول الان خیلی مباحث درگرفته که طبق آیه "محمد رسول الله و الذین معه اشداء علی الکفار رحماء بینهم" آیا نظامیان متجاوز مستحق رافت و رحمت هستند یا ...
و یا اینکه چرا به اعتراف آقای احمدی نژاد در این قضیه هیچ امتیازی از انگلیس گرفته نشد و مثلا در مقابل ، نصرالله تاجيك، ديپلمات ايراني را كه ماههاست به طور غيرقانوني در انگليس بازداشت شده آزاد نشد؟
همواره ايراد اصولگرايان و از جمله دكتر احمدينژاد به ديپلماسي اصلاحطلبان، تنشزدايي يكطرفه و دادن امتيازات فراوان به طرف مقابل بدون دريافت امتياز متقابل بود كه مصداق بارز آن تغليق دو و نيم ساله غنيسازي بود. اما اكنون چگونه دستگاه ديپلماسي دولت ميتواند از اين اقدام با ادبيات اصولگرايانه دفاع كند؟ (بازتاب)
و ....
در مورد جنبه دوم که شخصا احساس خجالت و شرمساری می کنم.
دیدار رئیس جمهور و وزیر خارجه و مسئولین بلند پایه ما با متجاوزان به خاک ایران چه معنایی دارد؟
یک عده نظامی به طور غیرقانونی و برای بار دوم به ایران تجاوز کنن و بعد با رئیس جمهور و ... دیدار صمیمانه بر گزار کنند و با او دست بدهند و عکس یادگاری بگیرند.
باز هم احمدی نژاد خواست نشان بدهد متفاوت است و جمع اضداد است و رحمت در عین شدت است و قابل پیش بینی نیست. و الان می تواند دوباره در صدر خبر ها و تحلیل ها باشد و به عنوان "مرد سال" و "خبرسازترین مرد سیاست سال" ملقب شود.
من دانشجوی ایرانی که مثلا احمدی نژاد ما را نخبه
خطاب می کند می توانم با رئیس جمهور و وزیر علوم و وزیر خارجه دیدار کنم؟.
اصلا خود احمدی نژاد بعد از رئیس جمهور شدن فقط یکبار در جمع دانشجویان حاضر شده است(آذر گذشته).
و روزنامه نگاران و زنان و دانشجویان بازداشت شده ایرانی مستحق ترند برای عفو و رافت اسلامی.
مطلب به اینجا ختم نمی شود باز هم می خواهم حرف بزنم.